Сүүлийн үед сонин уншихаас хүртэл айдаг боллоо. Монгол оронд болж байгаа бүтэж байгаа зүйл гэж алга болоо юу даа гэмээр. Хэн нэгэн хүнийг муулсан хардсан сэрдсэн мэдээлэл ямар ч их юм бэ дээ. Нөгөө газар дор ортол нь муулаад байсан нөхөр нь цаг бусаар гэнэт үхчихээр хамгийн сайн нь байсан юм гээд л магтаад эхлэх юм. Нийгэм тэр аяараа бухимдалтай байгаа энэ үед бие биенээ хайрлах, хүндлэх гэдэг үгс бараг мартагдахнуу гэмээр болсон юм шиг санагдаж байна. Тэгээд Дашбалбар агсаны доорхи шүлэгийг блогтоо орууллаа.
Амьддаа бие биеээ хайрла хүмүүсээ
Алив сайхнаа бусдаас битгий харамла
Хэрэггүй үгийн зэвээр зүрхийг минь бүү шархлуул
Хэн нэгнийгээ харанхуй нүх рүү битгий түлх
Архинд орсон нэгнийгээ шоолж бүү инээ
Аяа чиний аав чинь ч байж мэднэ шүү
Амжиж чи өөрөө алдарын зэрэгт хүрсэн бол
Аз жаргалын хаалгыг бусаддаа нээж өг
Ачийг чинь тэд бас бүү мартаг
Ганц сайхан үгээр дутаж яваа хүнд
Гарцаагүй түүнийг нь олж хэл
Гадаа нартай ч гэрт хүйтэн өдөр
Газар дээр нэг бус удаа тохиолдоно
Чамд дурласан сайхан хөвгүүнийг
Чин хатуу үгээр битгий гомдоо бүсгүй минь
Чамайг хайрласных нь хариуд хайрла
Чамаас сайхан хүүхэнд ч дурлаж болох шүү
Бидний амьдрал ав адилхан
Бидний хоолой дээр үг хүртэл нэг янзаар зангирч
Бидний хацар дээр нулимс хүртэл нэг янзаар бөмбөрч
Бидний зам дээр ав адилхан учрал тохиолдоно.
Бүсгүйн доголон нулимсыг асуулгүйгээр арчиж өг
Бүдэрч унасан хүүхдийг дээр өргөн аргад
Өнөөдөр чи инээж нөгөөдөх нь уйлдаг ч
Өөр нэг өдөр чи гуньж цаадах нь дуулна
Өлгий авс хоёрыг хүн бүхэн дамждаг болохоор
Өөр юу ч хэрэггүй, бие биеээ л хайрла
Өргөн хорвоод хүн хайраар л дутаж болохгүй
Аз жаргалыг би хүний сэтгэлийн галаар төсөөлдөг болохоор
Амьд явахыг би бусдад хайраа түгээхийн нэр гэж бодном
Аз жаргалыг би бусдаас хайр хүлээхийн нэг гэж ойлгоном.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment