Амралтын энэ өдрийг их сайхан өнгөрүүллээ шүү. Үдээс хойш 2 цаг гээд хотын хамгийн зүүн хэсэгт орших шувууны парк явлаа. Гадаа хэдийгээр хурц нартай байсан хэдий ч шувууны парк руу ороход битүү ногоон ой мод өөдөөс угтаж сэрүү татаад л, төрөл бүрийн сонин хачин шувуудыг харан сэтгэлээ баясгаж зураг авч явахад сайхан байлаа. Тэндээс гараад ойролцоо байдаг гэж сонсож байсан *Сингапурын шинжлэх ухааны төв* руу очиж үзүүлэнгүүдийг нь сонирхов. Өмнө нь очиж үзье гэж бодоод байсан хэрнээ хол болохоор нь залхуураад явахгүй байсан би өнөөдөр тэр хавьд очсоных бөөндүүлээд үзээд дуусгачих гэсэн 6 цагт хаадаг байсныг мэдсэнгүй. Ороод удаагүй 3,4хэн танхимаар явж байтал уучлаарай хаах цаг боллоо гээд танхимуудын гэрэл унтраад машинууд нь ажиллахаа больчихдог байна, тэгээд шинжлэх ухааны төвийг бүрэн үзэж чадсангүй ээ. Дараа л эртхэн очихоос.
Физик, хими, математек гээд л шинжлэх ухаануудын хуулиудын /миний явсан танхимууд нь л энэ хэд, бусад танхимаар явж амжсангүй./ бодит амьдрал дээрх үзэгдэлийг үзүүлэнгээр гарган, бид өөрсдөө тухайн процесс яаж явагддаг болохыг туршиж үзэж болохоор тавигдсан байгаа нь, байгалийн үзэгдлүүд болох хар салхи, газар хөдлөлт, галт уул дэлбэрэлтийн процессыг үзүүлэнгээр гарган, үзэгчид түүнийг гараар барьж, нүдээр үзэж, чихээр сонсож болохоор байсан зэрэг нь энэ чиглэлийн хичээл үзэж байгаа 10 жилийн сурагчид хичээлээ ойлгоход туслах төдийгүй, бусад хүмүүст ч бас сонирхолтой юм билээ. Тийм болоод ч тэрүү тэнд хүүхдүүд их байсан.
Манай 10 жилийн сургалтын системд физик гэхэд л чөлөөт уналтын хууль g коеффицент гээд хэд ч билээ тоо заагаад цээжлүүлээд л, дулааны, хүчний гээд л баахан онол заагаад бодлого бодуулаад л байдаг юу ч ойлгож чадахгүй, тэр нь амьдралд дээр байдаг ч юмуу хэрэгтэй ч юмуу хэрэггүй ч юмуу бүү мэд тэгээд л төгсдөг шүү дээ. Олон хүүхдүүд математик, физик, химийн хичээлийг үзэн ядсаар сургуулиа төгсдөг болов уу. Хэрэв манай хичээлүүд практиктайгаа уялддаг, иймэрхүү үзүүлэн таниулах материал байдаг бол сургуульд сурч байгаа олон ҳүүхдүүд хичээл-онол хэмээх мангасаас айхгүй болох байхдаа гэж бодож байлаа.