Яагаад хүмүүс алга болоод байдаг юм болоо.

Сингапурт анх ирсэн өдрөөс миний сонирхолыг ихээр татсан зүйл бол метроны буудал дээрх самбарт тавигдсан алга болсон хүмүүсийн тухай мэдээлэл юм. Сингапур хууль, дүрэм чангатайгаараа алдартай бөгөөд гэмт хэрэг гаралтын хувь маш бага байдаг энэ газарт хүмүүс алга болоод байдаг нь үнэхээр гайхалтай. Тухайлбал, 15 настай малай сингапур охин 2007 оны 05 дугаар сарын 15-ны 14 цагийн үед эмнэлэгт хэвтэж байгаа ээжийгээ эргэж очоод гэр лүүгээ явлаа гээд гарсан тэр өдрөөс хойш олдохгүй байгаа, бас 48 настай хятад сингапур эрэгтэй 2007 оны 7 сарын 3-ны 17 цагийн үед гэрээсээ сонин авахаар гараад эргэж орж ирээгүй, хайж байна, 2007 оны 1 сарын 20нд 72 настай хятад сингапур эрэгтэй өдөр 15 цагийн орчим эмнэлэгт үзүүлэхээр явлаа гээд гарсан эргэж ирээгүй гэх мэтчилэн. Саяхны жишээг дурдахад л ийм байна. Тэрчлэн 2005 он, 2006 онд гэрээсээ янз бүрийн шалтгаанаар гараад эргэж ирээгүй хүмүүсийн тухай мэдээлэл гарсан байдаг. Үнэхээр хачирхалтай байгаа биз. Эдгээр алга болсон хүмүүсээс нэг л залуугийн алга болсон мэдээлэл дээр 2 сарын дараа олдсон гэсэн тамга дарсан байсан, бусад хүмүүсийнх дээр ийм тамга байхгүй байгааг бодоход олдоогүй бололтой гэж бодоод л өнгөрдөг болсон.

Хүний наймаа

Би саяхнаас блогуудаар зугаалж хүмүүсийн бичлэгүүдийг уншиж эхэлсэн бөгөөд тэгээд илүү их мэдээллийг хурдан хугацаанд авах, өөрийн санаа бодолыг бас бичмээр санагдаад блог нээчихлээ. Блогоо нээснээс хойш юуны тухай бичихээ их удаан бодлоо. Тэгтэл өнөөдөр оллоо.мн сайтаас мэдээлэл уншиж байгаад солонгост хүнтэй суухаар яваад хүний наймааны золиос болохоо шахсан эмэгтэйн тухай мэдээллийг уншаад энэ талаарх өөрийн бодлоо та нартай хуваалцмаар санагдав.
Тухайн мэдээллийн дор бичсэн нэгэн хүний сэтгэгдэлд хүний наймааны сүлжээ гэж юу вэ гэж асуусан байсан. Эндээс харахад хүний наймааны талаар мэдээлэл Монгол хүмүүст маань хомс байгаа юм болов уу гэж бодлоо. Үнэнийг хэлэхэд би ч бас «Хүний наймаа буюу Human trafficking» киног үзэх хүртлээ энэ талаар юу ч мэдэхгүй, мэдэхийг ч хүсэхгүй, сэтгэл зовинох юмгүй байсан. Энэ кино үнэхээр сэтгэл эмзэглүүлсэн төдийгүй, энэ төрлийн наймаа нь дэлхий дээр зэвсгийн наймааны дараа орж байгаа хамгийн том наймаа болохыг мэдсэн билээ.
Хүний наймаа гэж юу вэ: Ашиг олох зорилгоор хүнийг элсүүлэх, тээвэрлэх, дамжуулах, далдлах явдал бөгөөд энэ үйл ажиллагаагаа хулгайлах, хүч хэрэглэх, заль мэх хэрэглэх, луйвардах, хуурах, хүчирхийлэх, сул дорой байдлыг нь ашиглах гэх мэт албадлагын олон аргыг ашиглан явуулдаг. Ингэснээр хүмүүсээр хүсээгүй хөдөлмөрийг хүчээр хийлгэх, боолчлох, биеийг нь үнэлүүлэх, сексийн бусад хүч хэрэглэсэн арга хэрэглэх,эрхтэнийг нь авах, хүүхдүүдийн хувьд хуурамч хүүхэд үрчлэлт, наймаалах үүднээс эрт гэрлэх, хөлсний цэрэгт элсүүлэх, хүчээр гуйлга гуйлгуулах ба шашны бүлэглэлд элсүүлэх, боолчлох явдал юм.
НҮБ-ын гаргасан судалгаагаар жил бүр 600.000-820.000 эрэгтэй, эмэгтэй хүмүүс болон хүүхдүүд хил дамжуулагдан худалдаалагдаж байгаа юм байна. Үүний 80 гаруй хувь нь охид, эмэгтэйчүүд байгаа ба 50-аас дээш хувь нь насанд хүрээгүй хүүхэд байгаагаас гадна хохирогчдийн дийлэнх нь сексийн зориулалтаар худалдаалагдсан байх юм. Монголд хүний наймааны аюул бодитойгоор нүүрлээд байгаа нь мэр сэр гарч байгаа энэ талаарх мэдээлэл, сонины хачин, жигтэй зарууд мөн 2007 онд энэ төрлийн гэмт хэрэг 9 бүртгэгдэн шалгагдаж байгаа гэсэн тоо (бүртгэгдээгүй үүнээс ч их байгаа) зэргээс илт байна.
Монгол охидыг Хятад, Макао, Солонгос улсуудад гарган худалдаалдаг тухай сонсож л байсан биз дээ. Бас Сингапурт охид, бүсгүйчүүдийг ажил хийлгэнэ, суралцуулна гэж авчраад биеийг нь үнэлүүлдэг, ширээний хүүхэн хийлгэдэг тухай. Сингапурт биеийн хөдөлмөрийн өртөг маш бага, хар ажлыг нь зүүн өмнөд азийн улсуудаас ирсэн хүмүүс сарын 200-400хэн синга доллараар хийчихдэг, өөр бусад ажилд бол заавал англи болон хятад хэлтэй байх шаардлагатай гээд л ер нь их шаардлага өндөртэй, хууль чангатай газар. Монголоосоо гадагш өөр ямар нэг улс руу явахдаа тухайн улсын мэдээллийг бүрэн дүүрэн авахгүйгээр, зөвхөн хүний хэлж ярьсанд итгэж явдаг манай хүмүүсийн хэнэггүй ч юмуу, залхуу зан бусдад өгөөш болж байж ч магадгүй юм. За тэгээд бичвэл их олон юм байна аа. Энэ удаагийнхыг үүгээр дуусгая.
Ямар ч байсан Монголоос гадагш гарч суралцах, ажиллах, амьдрах сонирхолтой байгаа олон залуус, тэдний эцэг эхчүүдэд хүний наймааны тухай анхан шатны мэдээллийг хэрхэн хүргэх вэ гэдэг их чухал юм шиг санагдах юм. Та нар надтай бас саналаа хуваалцаарай.